سلام منتطر نظرات خوب شما براي وبلاگ هستيم

با تشكر من و تو

منم با یک اتاق و شب که بی تو سخت تاریکه

مهم اینه که رویامون بهم از دور نزدیکه

واست احساس می بافم، تو رویاهامو می پوشی

خدا هم سخت خوشحاله ازاین هرم هم آغوشی

به این احساس مدیونیم،باید کاری کنیم واسش

باید هرجا که لازم شد فداکاری کنیم واسش

فداکاری کنیم واسش....

تو رویامون خیلی خوشبختیم،ولی در اصل میلنگیم

رسیدن گاهی ممکن نیست،مهم اینه که میجنگیم

نفس میشی واسم امشب،میری آروم تو سینه ام

به حدی عاشقت هستم خودم رو هم نمیبینم

به این احساس مدیونیم باید کاری کنیم واسش

نه خودش موند نه خاطره هاش
تنها چیزی که مونده جای خالیشه
غصه ی دنباله دار رفتنش هنوز شبا
مثل یه ستاره از ذهنم رد میشه
دل خوشی هامو زیر پاش گذاشت و گذشت
حالا فقط منم،منه بی انگیزه
کسی که دنیای من بوده یه روز
نبودنش داره دنیامو بهم میریزه
باور کنم یا نکنم قلبمو جا گذاشت و رفت
تفلکی دله سادمو تو غم تنها گذاشت و رفت
نه خودش موند نه خاطره هاش
دلخوشی هامو زیر پاش گذاشت و رفت
هنوز هاج و واجم که چجوری شد
هر کاری کردم که از پیشم نره
نمیدونستم که از این فاصله ها
از این جدایی داره لذت میبره
اون که میگفت مثله منه از جنس منه
نمیدونستم دلش اینقدر از سنگه
چقدر به خودم دروغی میگفتم
الان هر جا باشه واسه ی من دلتنگه
باور کنم یا نکنم قلبمو جا گذاشت و رفت
تفلکی دله سادمو تو غم تنها گذاشت و رفت

شمع می سوزد و پروانه به دورش همه شب

من که می سوزم و پروانه ندارم چه کنم.

چقدر سخته

کسی رو که دوستش داری نتونی بهش بگی که دوستش داری

وچقدر بده که کسی تورو دوست داشته باشه واینو نتونه بهت بگه.

چقدر سخته

تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید و بجاش یه

زخم همیشگیرو قلبت هدیه داد زول بزنیو به جای اینکه

لبریز کنید و نفرت شی حس کنی که هنوز هم دوسش داری.

چقدر سخته

دلت بخواد سرتو باز به دیواری تکیه بدی که

یبار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده.

چقدر سخته

تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما

وقتی دیدیش هیچیزی بجز سلام نتونی بگی.

چقدر سخته

وقتی که پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه

اما مجبور بشی بخندی تا نفهمه که هنوز دوسش داری.

چقدر سخته

گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی و هزار

بار خودتو بشکنی و اونوقت آروم زیر لب بگی

گل من

وقتی کسی را دوست داری،از همه دنیا میگذری
تولد دوبارته اسم اونو که میبری
وقتی کسی را دوست داری میخوای بهش تکیه کنی
بگی که محتاجشی و بخاطرش گریه کنی
وقتی کسی را دوست داری حاضری دنیا بد باشه
فقط اونی که دوست داری عاشقی را بلد باشه
حاضری که بگذری ازمقررات و دین ودرس
وقتی کسی را دوست داری معنی نداره دیگه ترس
وقتی کسی را دوست داری بخاطرش میری به جنگ
بخاطرش دروغ میگی ،قلبت میشه یه تیکه سنگ
وقتی کسی را دوست داری دنیا را از یاد میبری
دارو ندارت را میدی تا اون را بدست بیاری
حاضری هر چی دوست نداشت بخاطرش رها کنی
حسابتو حسابی از مردم شهرجدا کنی
حاضری هر روز سر اون با آدمها دعوا کنی
غرورت را بشکنی وباز خودت را رسوا کنی

دفتری بود که گاهی من و تو
می نوشتیم در آن
از غم و شادی و رویاهامان
از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم
من نوشتم از تو:
که اگر با تو قرارم باشد
تا ابد خواب به چشم من بی خواب نخواهد آمد
که اگر دل به دلم بسپاری
و اگر همسفر من گردی
من تو را خواهم برد تا فراسوی خیال
تا بدانجا که تو باشی و من و عشق و خدا
تو نوشتی از من:
من که تنها بودم با تو شاعر گشتم
با تو گریه کردم
با تو خندیدم و رفتم تا عشق
نازنیم ای یار
من نوشتم هر بار
با تو خوشبخترین انسانم…
ولی افسوس

مدتی هست که دیگر نه قلم دست تو مانده است و نه من

میبینی اسیر شدم
نمیگی حقیر شدم
اشکاتم فایده نداره
تا ابد اگه بباره
همیشه به یادت بودم
کاشکی میدیدی غصه هامو تو هم
دستام داره سر میشه
قلبم پر از درد میشه

جلو چشمات پرپر میشم ولی نمی خوام بیایی جلو
بزار دست و پا بزنم قسمت من اینه برو
این نفسای آخره چشمام هنوزم به دره دارم میمیرم
جلو چشمات پرپر میشم ولی نمی خوام بیایی جلو
بزار دست و پا بزنم قسمت من اینه برو
این نفسای آخره چشمام هنوزم به دره دارم میمیرم

همه امید ازم بریدن ببین چقدر حالم بده
حس می کنم رفتنیم عشقت اگه شفام نده
همه امید ازم بریدن ببین چقدر حالم بده
حس می کنم رفتنیم عشقت اگه شفام نده

جلو چشمات پرپر میشم ولی نمی خوام بیایی جلو
بزار دست و پا بزنم قسمت من اینه برو
این نفسای آخره چشمام هنوزم به دره دارم میمیرم
جلو چشمات پرپر میشم ولی نمی خوام بیایی جلو
بزار دست و پا بزنم قسمت من اینه برو
این نفسای آخره چشمام هنوزم به دره دارم میمیرم